Op een doorsnee avond, besloot een jonge vrouw, wijs en doordrongen van de raad van haar moeder, een beslissing te nemen die haar leven zou moeten beschermen. Ze woonde een feest bij, maar in tegenstelling tot vele anderen, koos zij voor de veiligheid boven alles. Ze negeerde alcohol, vasthoudend aan het advies dat haar moeder haar had gegeven: drink nooit als je nog moet rijden. Een principe zo simpel, doch krachtig, bedoeld om haar veilig thuis te brengen. Deze avond was het bewijs dat ze haar moeders woorden serieus nam, een getuigenis van haar verantwoordelijkheid en voorzichtigheid.
De rit naar huis: Een toonbeeld van verantwoordelijkheid
Na een avond vol vermaak, terwijl haar vrienden zich overgaven aan het genot van alcohol, bleef zij standvastig. Haar drankje van de avond was cola, een bewuste keuze om veiligheid te waarborgen.
Toen het feest ten einde kwam, nam zij, gerustgesteld door haar nuchterheid, plaats achter het stuur van haar auto, klaar om de nacht op een veilige manier af te sluiten. Met de zekerheid in haar hart dat ze de juiste keuze had gemaakt, begon ze aan haar terugreis, onbewust van het lot dat haar te wachten stond.
Het ondenkbare gebeurt
De reis die een veilige terugkeer naar huis had moeten zijn, veranderde plotseling in een nachtmerrie. Een andere bestuurder, wiens beslissingen verre van verstandig waren, zag haar over het hoofd en veroorzaakte een catastrofale botsing.
In een oogwenk lag ze bebloed op het asfalt, omringd door de chaos van een ongeval veroorzaakt door de roekeloosheid van een ander. Terwijl ze daar lag, hoorde ze de sombere woorden van een politieagent die bevestigde wat ze vreesde: de oorzaak was een dronken bestuurder.
Een bericht dat niemand wil horen
Midden in de verwarring en de pijn, doorboord door het gevoel van onrecht, realiseerde ze zich de bittere ironie. Zij, die de verstandige keuze had gemaakt, lag daar vechtend voor haar leven, terwijl de veroorzaker van het ongeval, dronken en onverantwoordelijk, de directe tegenoverstelling van haar eigen keuzes, ongedeerd leek.
Haar gedachten dwaalden af naar haar familie, haar broer en vader, voor wie ze smeekte om sterk te zijn in het aangezicht van deze tragedie. Haar laatste wens was simpel, maar hartverscheurend: dat haar verhaal een les zou worden voor iedereen die de ernst van rijden onder invloed niet inziet.
Dit is wat er in de brief stond.
”Lieve mama,
Ik ben naar het feest geweest en heb onthouden wat je hebt gezegd: niet drinken als ik terug moet rijden. Ik heb geluisterd en de hele avond Cola gedronken. Ik heb geluisterd omdat ik weet dat je gelijkt hebt en altijd het beste voor mij wil. Nu is het feest klaar en gaat iedereen naar huis.
Toen ik in de auto stapte, wist ik dat ik veilig aan zou komen omdat ik je waarschuwing ter harte had genomen. Ik begon te rijden en toen ik de hoofdweg opreed, merkte een andere auto mij niet op en reed op me in.
Nu lig ik bebloed op de stoep en hoor de politieagent zeggen: “De jongen die het ongeluk heeft veroorzaakt is dronken.” Mama, ik zie overal bloed op de stoep. Mijn bloed. Ik probeer niet te schreeuwen en niet te huilen. Maar ik hoor de stem van de reddingswerker die zegt “Waarschijnlijk lukt het niet om haar te redden”.
Ik wilde je dit zeggen mam, dat ik zweer dat ik vandaag niet heb gedronken. Alle anderen wel. Ze wilden mij ook steeds overhalen maar ik heb geweigerd. De bestuurder die mij heeft aangereden was denk ik op op het feest. Hij is dronken achter het stuur gekropen en ik ben nuchter.
Waarom zijn mensen zo onverantwoordelijk? Weten ze niet dat ze anderen kunnen doden? Ik voel een pijn alsof er honderd messen in mijn lichaam steken. En de jongen die mij dit heeft aangedaan is heelhuids. Dat klopt gewoon niet. Ik lig op de stoep en ga dood, en hij staat erbij en kijkt ernaar.
Vertel mijn broer dat hij niet moet huilen. Zeg papa dat hij sterk moet zijn. En als ik doodga, schrijf dan ‘dochtertje van papa’ op het graf.
Iemand moet deze jongen vertellen dat rijden met drank op slecht is. Ik had nog kunnen leven. Iemand had hem dat moeten leren. Als alle ouders hun kinderen van kleins af aan zouden leren dat je niet met drank op mag rijden, was dit niet gebeurd.
Ik adem steeds zwaarder… Mama, voordat ik afscheid neem, wil ik je zeggen dat ik bang ben. Dit zijn mijn laatste momenten maar ik ben nog niet klaar om te gaan. Ik zou je nu willen knuffelen, mama. Je was altijd bij me als ik je nodig had. Huil alsjeblieft niet wanneer ik doodga.
Ik heb nog een laatste vraag: Als ik altijd naar je heb geluisterd, waarom moet ik dan nu sterven?
Een oproep tot actie
Dit verhaal, hartverscheurend en tragisch, is een krachtige herinnering aan de gevolgen van onze keuzes. Het benadrukt een boodschap die te belangrijk is om te negeren: de noodzaak van verantwoord rijgedrag.
Laat het een waarschuwing zijn voor iedereen die denkt dat een glas te veel geen kwaad kan. Het is een pleidooi aan ouders, vrienden en de samenleving als geheel, om de ernst van rijden onder invloed onvermoeibaar te blijven benadrukken.
Deel dit verhaal, niet alleen als een eerbetoon aan de moedige jonge vrouw wiens leven te vroeg werd afgenomen, maar ook als een cruciale boodschap. Een boodschap die levens kan redden door de simpele, maar oh zo belangrijke keuze om verantwoord te rijden. Het is een oproep tot actie, een pleidooi voor verandering, en misschien wel het meest belangrijk, een herinnering aan de kracht van onze keuzes en de impact die ze kunnen hebben op de levens van anderen.
