In maart 2017 begon mijn scheidingsproces met Peter, na een huwelijk van vele jaren. Hoewel het een moeilijke beslissing was, bleef onze band vriendschappelijk, en ik voelde een sprankje hoop voor een nieuw begin. Dit nieuwe hoofdstuk begon met Ahmed, een man die mijn hart had veroverd. Samen besloten we een toekomst op te bouwen. Maar zoals ik later zou ontdekken, is de realiteit vaak minder rooskleurig dan de dromen die we koesteren.
Een onvergetelijke reis naar Egypte
In september 2018 nam ik een grote stap en vloog naar Egypte voor een 12-daagse vakantie. Het was tijdens deze reis dat Ahmed me vroeg om met hem te trouwen. Zonder enige twijfel accepteerde ik zijn huwelijksaanzoek met blijdschap. De liefde bloeide, en om de acht tot negen maanden reisde ik naar Egypte om bij hem te zijn. Uiteindelijk, in september 2020, besloot ik definitief te verhuizen en mijn leven in Engeland achter me te laten.
Het afscheid op het vliegveld van mijn familie was zwaar, maar ik was vastbesloten om een nieuw leven op te bouwen met Ahmed. Slechts 12 dagen na mijn aankomst in Caïro gaven we elkaar het jawoord. Het voelde als een sprookje, maar helaas bleek dat sprookje al snel een illusie te zijn.
Een liefde die verdween
Niet lang na ons huwelijk begon ik veranderingen te merken in Ahmed’s gedrag. In een interview met OK! deelde ik mijn ervaringen: “Ahmed vond het niet meer belangrijk om mijn hand vast te houden in het openbaar. Hij wilde me niet meer meenemen naar cafés. Hij ging ’s avonds uren weg en liet mij alleen achter in de flat.”
Deze veranderingen wakkerden mijn angsten aan, en ik voelde me steeds meer geïsoleerd. Een jaar later besloot ik voor twee maanden terug te keren naar Engeland om mijn familie te bezoeken. Voordat ik weer naar Egypte vertrok, stuurde ik Ahmed een bericht, hopend op een nieuw begin. In eerste instantie leek het te werken; hij begon me vaker mee uit te nemen, en ik dacht dat hij veranderd was.
De schokkende openbaring
Toen, in februari 2022, nam Ahmed me mee naar een café dat ik leuk vond. Terwijl we daar zaten, liet hij een bom vallen die mijn wereld op zijn kop zette. Hij vertelde me dat hij met een Egyptische vrouw moest trouwen om kinderen te krijgen, omdat ik door de menopauze was gegaan en hij zelf geen kinderen kon krijgen met mij.
Deze woorden verbrijzelden me. De man met wie ik mijn leven had gedeeld, had andere plannen. “We hadden het tijdens onze relatie al over tweede vrouwen gehad, maar hij had me verteld dat hij niemand anders nodig had. Hij vond het niet erg om geen eigen kinderen te hebben. We trouwden volgens de islamitische wet.”
“Ze vroegen me welke voorwaarden ik in het huwelijkscontract wilde zetten. Ik zei dat ik niet wilde dat hij met een tweede vrouw trouwde. Ahmed had echter recht op vier vrouwen, dus we hadden op papier gezet dat hij mijn toestemming moest krijgen.” Die toestemming zou ik natuurlijk nooit geven.
Een moeilijke beslissing
“Ik vertelde hem dat ik hem niet kon delen. Hij zei dat ik moest vergeten wat hij had gezegd, maar dat kon ik niet en we werden afstandelijk. Ik trok me terug uit de relatie.” De liefde die ik ooit voor Ahmed voelde, verdween langzaam maar zeker. “Ik zag geen toekomst meer. Ik voelde me stom. Mijn ex, Peter, was een goede man. Ik gaf Ahmed alles. Ik gaf hem de wereld.”
In juli 2022 verliet Ahmed ons appartement, en in september scheidden we officieel. De jaren die ik in onze relatie had geïnvesteerd, voelden als een verspilling. Het was een harde les, maar een die ik moest leren.
Terug naar huis
In november 2023 keerde ik terug naar het Verenigd Koninkrijk, net op tijd voor de 18e verjaardag van mijn dochter. Het was een emotioneel weerzien, en hoewel ik blij was om thuis te zijn, bleef Egypte een plek die me aantrok. Zes weken later ging ik terug naar Egypte, deels om de mensen en cultuur te ervaren waar ik zo van was gaan houden, maar ook omdat ik daar nog steeds een appartement had. Echter, in januari van dit jaar keerde ik definitief terug naar Lincoln.
Ondanks alles mis ik nog steeds Egypte, de warmte van de mensen en de rijke cultuur. Maar bovenal ben ik vastbesloten om mijn eigen geluk te vinden. Ik gaf Ahmed de wereld, maar nu is het tijd om mijn eigen wereld te herontdekken.
Wat vind jij? Heb je ooit een keuze gemaakt waar je later spijt van kreeg? Laat het ons weten door een reactie op Facebook achter te laten.
