Als ondernemer word ik vaak geconfronteerd met allerlei verwachtingen. Van klanten, medewerkers, maar ook van de samenleving. Een van de grootste verwachtingen in onze regio is dat je deelneemt aan de feestelijkheden rondom carnaval. Maar voor mij is dat altijd een moeilijke keuze geweest, en na jaren van overweging heb ik besloten: ik vier geen carnaval.
Mijn keuze is niet gebaseerd op een afkeer van feesten of gezelligheid – ik ben daar zeker niet tegen. Wat me echter tegenstaat, is de manier waarop carnaval tegenwoordig wordt gevierd. Ik heb persoonlijke ervaringen die mij op dit punt hebben doen stuiten. Als ondernemer ben ik vaak getuige van de chaos die ontstaat wanneer de alcohol het overneemt.
De straat vulde zich met mensen die zich niet meer bewust waren van hun gedrag. Het leek soms wel alsof carnaval voor velen niet meer was dan een excuus om uit hun dak te gaan, zonder enige reflectie op de oorsprong van het feest of de gemeenschap. Het is een carnavalsvibe die ver van de gezelligheid, verbondenheid en traditie staat waar het feest ooit voor stond.
Als ondernemer kan ik niet anders dan te reflecteren op wat dit gedrag doet met de sfeer in mijn stad en mijn omgeving. De dronken menigte, het vernielen van eigendommen, de agressie die soms de kop opsteekt – het zijn dingen die ik niet kan negeren.
In een tijd waarin we als maatschappij steeds meer zoeken naar betekenis en verbinding, lijkt carnaval voor sommige mensen steeds meer een reden te worden om zich los te maken van alles wat ooit van waarde was in het feest.
Ik ben me er natuurlijk van bewust dat mijn keuze niet in de haak ligt bij iedereen. Veel mensen vinden carnaval juist dé gelegenheid om te ontsnappen aan de dagelijkse sleur, om gezellig samen te zijn, te lachen en te genieten. Die gedachten kan ik goed begrijpen.
Maar voor mij, als ondernemer en als mens, weegt de negatieve kant zwaarder. Ik ben er namelijk van overtuigd dat je moet zoeken naar manieren om met elkaar te verbinden die meer inhoud bieden dan alleen uitbundigheid, roes en chaos.
Ik ben geen carnavalsmisser – ik mis de traditie of de betekenis niet, maar ik mis wel de essentie die het feest ooit had. Als mijn keuze mensen irriteert of tot discussie aanzet, dan ben ik daar niet van geschrokken. Het is immers mijn recht om het op mijn manier te doen.
Ik hoop dat we in de toekomst een tijd tegemoet gaan waarin we onze feesten en tradities weer kunnen vieren op een manier die iedereen ten goede komt, met respect voor elkaar en voor de feestelijke betekenis van deze dagen.
Mijn keuze om geen carnaval te vieren is dan ook een keuze die voortkomt uit ervaring en reflectie. Ik ben een ondernemer die elke dag probeert bij te dragen aan een positieve omgeving, en dat gaat verder dan de feestvreugde die carnaval soms met zich meebrengt. Misschien is dat een keuze die niet door iedereen begrepen wordt, maar ik sta erachter.
