De afgelopen jaren waren voor André Hazes jr. allesbehalve eenvoudig. In een openhartig interview met LINDA. deelt de volkszanger hoe hij worstelde met persoonlijke uitdagingen en fouten uit zijn verleden. Zijn eerlijke woorden schetsen een aangrijpend beeld van de impact van zijn gedrag op zichzelf en zijn naasten. Met name zijn omgang met alcohol speelt een centrale rol in zijn verhaal, waarin hij openlijk reflecteert op de schade die hij heeft aangericht.
De grip van alcohol
André vertelt hoe alcohol jarenlang zijn leven domineerde en hoe dit zijn relaties beschadigde. Hij beschrijft hoe een simpele start met een biertje of wodka al genoeg was om een kettingreactie van problemen in gang te zetten. “Zodra ik mijn eerste biertje of wodka nam, wisten de mensen om me heen al hoe laat het was. Of er kwam ruzie, of het werk werd afgezegd. Zonder uitzondering,” vertelt hij. Deze onvoorspelbaarheid maakte hem een destructieve kracht in het leven van zijn dierbaren. Voor André is de erkenning van zijn gedrag een essentiële stap geweest in zijn proces van zelfreflectie en herstel.
Monique Westenberg’s moeilijke rol
Monique Westenberg, de moeder van André’s zoon, speelde een belangrijke rol in zijn leven. Toch heeft zij het zwaar te verduren gehad tijdens zijn turbulente periodes. André geeft eerlijk toe dat zijn gedrag vaak uit de hand liep en Monique emotioneel zwaar belastte. “Ik was de eerste uren oprecht de leukste persoon op aarde, maar daarna sloeg het om en werd het dramatisch,” bekent hij. Deze emotionele wisselvalligheid zorgde voor talloze pijnlijke situaties binnen hun gezin.
Een avond op Tenerife
Een van de meest schrijnende voorbeelden van André’s ontsporend gedrag vond plaats tijdens een vakantie op Tenerife met Monique’s familie. Wat begon als een gezellige avond in een karaokebar, liep volledig uit de hand. “Tijdens onze eerste avond werd ik meteen heel dronken in een karaokebarretje, waar ik ook ben gaan zingen. Op een gegeven moment stond Monique te gebaren dat ik ermee moest stoppen, maar ik weigerde, omdat ik altijd door moest totdat ik omviel,” vertelt hij. De avond eindigde in chaos: André werd wakker in de armen van Monique’s moeder, met een gebroken hand en een hotelkamer die volledig was vernield. Deze ervaring, waar hij met diepe spijt op terugkijkt, markeerde een belangrijk keerpunt.
Grenzen van geweld
Hoewel André toegeeft zichzelf niet onder controle te hebben gehad, benadrukt hij dat hij nooit fysiek gewelddadig is geweest. “Gelukkig ben ik geen vechter, dus ik heb nooit geweld gebruikt naar mensen. Maar ik moest wel naar het ziekenhuis omdat mijn hand was gebroken,” zegt hij. Dit incident staat symbool voor de fysieke en emotionele schade die zijn gedrag heeft veroorzaakt. Het toont aan hoe diep de gevolgen van zijn daden zijn doorgedrongen in zijn leven en dat van anderen.
Monique’s onverzettelijke kracht
Voor Monique was het leven met André een emotionele achtbaan. Haar geduld en veerkracht hebben een cruciale rol gespeeld in het bijeenhouden van hun gezin. Ondanks de uitdagingen blijft haar toewijding aan hun zoon bewonderenswaardig. Toch is de emotionele tol van deze situaties niet te onderschatten. Monique’s veerkracht biedt inspiratie, maar legt ook de druk bloot die een turbulente relatie met zich meebrengt.
Hoop voor de toekomst
André’s reis naar herstel is nog niet voorbij. Zijn beslissing om te stoppen met drinken en verantwoordelijkheid te nemen voor zijn verleden is een stap in de juiste richting. Toch blijft het een uitdaging om persoonlijke groei te combineren met de behoefte aan publieke erkenning. Of hij zijn verleden volledig achter zich kan laten, zal de tijd moeten uitwijzen. Met zijn openheid en zelfreflectie hoopt André een betere versie van zichzelf te worden én een stabiele, liefdevolle vader voor zijn zoon.
Zijn verhaal biedt een krachtige les in veerkracht, maar roept ook een belangrijke vraag op: is er genoeg ruimte voor herstel onder de schijnwerpers van de media? Laat het ons weten in de reacties op Facebook.
