Als je, net zoals Angela uit Arnhem, besluit in te trekken bij je ouders om hen te verzorgen, verwacht je wellicht enige medewerking van je woningbouwvereniging. Maar de realiteit kan soms anders uitpakken. Stel je voor: je zegt je eigen huurwoning op om dichter bij je ouders te zijn en dan stuit je op onverwachte regels.
Altijd bij de ouders
Angela bracht al veel tijd door bij haar ouders omdat ze de mantelzorger was voor haar moeder en later ook voor haar vader. “Het werd steeds logischer om bij hen in te wonen”, legt ze uit. Met de veronderstelling dat ze medehuurder kon worden van het ouderlijk huis, nam ze de stap. Dit was voor haar van cruciaal belang omdat ze het huis niet wilde verlaten mochten haar ouders wegvallen.
Teleurstellende regelgeving
Maar wat blijkt? Er zitten haken en ogen aan het medehuurderschap. Angela licht toe: “Als mijn ouders binnen twee jaar weg zouden vallen, zou ik zonder woning zitten.” Volgens woningcorporatie Vivare moet iemand minstens twee jaar op een adres geregistreerd zijn voordat medehuurderschap kan worden aangevraagd. En hoewel er uitzonderingen mogelijk zijn, zoals in het geval van mantelzorg, zijn er strenge voorwaarden aan verbonden. Vivare benadrukt ook dat slechts twee namen op een huurcontract mogen staan. Voor Angela betekent dit dat zij als derde huurder uit de boot valt.
Strubbelingen
Maar Angela’s uitdagingen stopten daar niet. Toen ze haar oude woning verliet, kwam er een andere eis naar voren: de woning moest volledig leeg zijn. Angela was teleurgesteld en gefrustreerd: “Mijn woning had een recente keukenrenovatie ondergaan en overal lag laminaat. Als Vivare sneller had gehandeld, had ik wellicht wat kosten kunnen recupereren.”
Ontbrekende documenten
De reden voor het oponthoud? Vivare had enkele noodzakelijke rapporten, zoals het asbest- en energielabelrapport, nog niet ontvangen. Pas een dag later, nadat Angela zelf contact zocht, werd haar verteld dat de woning toch in de verhuur kon.
Reactie van Vivare
Vivare heeft gereageerd op Angela’s zorgen en stelt dat er geen grote fouten zijn gemaakt. Ze geven toe dat het zoeken naar een nieuwe huurder meer tijd in beslag heeft genomen dan verwacht, maar alles gebeurde binnen de gestelde termijnen.
Emotionele en financiële impact
Het hele proces heeft niet alleen een emotionele tol geëist van Angela, maar ook een financiële. Ze licht toe: “Ik ben niet alleen een flink bedrag aan mogelijke overnamekosten misgelopen, maar het kostte me ook dagen om mijn huis leeg te halen.” Het verhaal van Angela toont aan dat het altijd belangrijk is om vooraf goed onderzoek te doen, vooral als het gaat om grote beslissingen zoals verhuizen.
Had de woningbouwvereniging wat meer coulance tonen? Laat het ons weten door een reactie op Facebook te plaatsen.
