Voor de familie Al-Hassan is het leven een constante strijd. Met een inkomen op bijstandsniveau proberen ze hun twee kinderen, een vijfjarige dochter en een zevenjarige zoon, een zo normaal mogelijk leven te bieden. Zelfs kleine uitgaven zoals een ijsje of een ritje naar het strand zijn echter vaak onbereikbaar. “Ik wil werken,” zegt vader Omar. “Maar er zijn zoveel obstakels waar mensen geen weet van hebben.”
Leven van dag tot dag
Het gezin woont in een bescheiden appartement met minimale voorzieningen. Alles draait om de essentiële uitgaven: huur, eten en energiekosten. Wat er daarna overblijft, is vaak te weinig om iets extra’s te doen. Moeder Layla deelt hoe moeilijk het is om nee te zeggen tegen haar kinderen. “Ze vragen waarom we nooit ergens naartoe kunnen. Hoe leg je uit dat zelfs een simpel uitje financieel niet lukt?”
Extra pijnlijk tijdens de feestdagen
Met feestdagen of verjaardagen is het gemis extra voelbaar. Foto’s van vrolijke gezinnen en cadeaus op sociale media versterken het gevoel van buitensluiting. “Het doet pijn als je kinderen geen cadeautjes kunnen uitpakken terwijl hun vriendjes dat wel kunnen,” vertelt Layla. “Je voelt je tekortschieten als ouder.”
De moeilijkheden van werk zoeken
Omar doet er alles aan om een baan te vinden. Hij volgde een opleiding in de hoop zijn kansen op de arbeidsmarkt te vergroten, maar zonder ervaring blijft het moeilijk. “Werkgevers kiezen liever iemand die direct inzetbaar is,” zegt hij gefrustreerd. “Ik wil bewijzen dat ik een harde werker ben, maar ik krijg nauwelijks kansen.”
Ook het systeem werkt niet mee, legt hij uit. Zodra je werk vindt, vervallen toeslagen zoals huur- en zorgtoeslag. “Je houdt nauwelijks iets over, en soms ga je er zelfs op achteruit. Dat is ontzettend ontmoedigend.”
De emotionele gevolgen van armoede
Het voortdurende gebrek aan geld legt ook emotionele druk op het gezin. “We hebben vaak stress en irritaties,” geeft Layla eerlijk toe. “Niet omdat we elkaar iets verwijten, maar omdat je constant zorgen hebt. Het kost zoveel energie om elke maand rond te komen.”
Toch blijven ze hoop houden. Omar en Layla doen hun best om positief te blijven voor hun kinderen. “We willen hen een betere toekomst geven,” zegt Omar vastberaden. “Het is zwaar, maar we geven niet op.”
Een systeem dat verandering nodig heeft
Het verhaal van de familie Al-Hassan legt bloot hoe moeilijk het is om uit de armoede te komen. Het huidige bijstandssysteem biedt te weinig ruimte om te groeien. Omar pleit voor betere begeleiding naar werk en meer mogelijkheden om bij te verdienen zonder direct gestraft te worden. “Geef mensen een kans om vooruit te komen,” zegt hij.
Hoop op betere tijden
Ondanks de uitdagingen blijft het gezin dromen. Layla hoopt op kleine geluksmomenten, zoals samen een keer uit eten gaan of een bezoekje aan een speeltuin. “Het zijn de simpele dingen die we missen,” zegt ze. Omar kijkt hoopvol naar de toekomst. “Als ik een vaste baan krijg, kan ik laten zien dat het loont om door te zetten. Mijn kinderen verdienen dat.”
De situatie van de familie Al-Hassan staat niet op zichzelf. Duizenden gezinnen in Nederland leven onder vergelijkbare omstandigheden, gevangen in een systeem dat meer belemmert dan ondersteunt. Een verandering is nodig om gezinnen zoals dat van Omar en Layla perspectief te bieden.
Wat vind jij van deze situatie? Laat het ons weten in de reacties op Facebook.
