De discussie over kinderbijslag blijft vaak onderbelicht, maar Fatima (45), moeder van drie en geboren in Marokko, wil daar verandering in brengen. “Ik zie rijke gezinnen in grote huizen met dure auto’s die dezelfde kinderbijslag krijgen als gezinnen in kleine flats die nauwelijks kunnen rondkomen. Dat klopt gewoon niet,” zegt ze vastberaden. Fatima vindt dat kinderbijslag alleen bedoeld zou moeten zijn voor gezinnen die het echt nodig hebben. “Het is niet eerlijk dat mensen met overvloed ook nog een extraatje krijgen van de overheid.”
Kinderbijslag werd ooit bedacht om ouders te ondersteunen bij de kosten van het opvoeden van kinderen. Maar volgens Fatima is het systeem totaal verouderd. “In een land waar er zoveel armoede is, geven we miljoenen aan mensen die het niet eens merken als dat geld wegvalt. Hoe kunnen we dat uitleggen aan gezinnen die elke maand opnieuw moeten kiezen tussen huur betalen of eten kopen?” Voor Fatima is het duidelijk: rijke gezinnen hebben geen kinderbijslag nodig en het systeem moet op de schop.
Rijkdom subsidiëren slaat nergens op
Fatima woont in Den Haag, in een buurt waar arm en rijk soms slechts een straat van elkaar verwijderd zijn. Ze ziet dagelijks hoe ongelijkheid eruitziet. “Aan de ene kant van de straat zie je gezinnen die het moeilijk hebben, waar kinderen hun schoolboeken tweedehands krijgen. Aan de andere kant zie je grote villa’s en kinderen met de nieuwste iPhones. En toch krijgen beide gezinnen hetzelfde bedrag aan kinderbijslag. Dat is gewoon absurd,” zegt ze geïrriteerd.
Volgens Fatima wordt kinderbijslag misbruikt om luxe te bekostigen. “Mensen met een hoog inkomen gebruiken het voor dure kinderfeestjes of privélessen. Waarom betalen wij daar als samenleving aan mee? Het is geld dat veel beter naar mensen kan gaan die écht hulp nodig hebben. Rijkdom subsidiëren is niet alleen onnodig, het is ook oneerlijk.”
Eerlijk delen, dat is solidariteit
Fatima gelooft sterk in solidariteit, maar wel op een eerlijke manier. “In mijn cultuur is het heel normaal om te delen met mensen die minder hebben. Dat is solidariteit. Maar hier in Nederland lijkt het soms alsof solidariteit betekent dat iedereen alles krijgt, ongeacht of ze het nodig hebben. Dat voelt niet goed.”
Ze pleit voor een inkomensafhankelijk systeem, waarin alleen gezinnen met een lager inkomen recht hebben op kinderbijslag. “Waarom is dat zo moeilijk? Als iemand een miljoen verdient, waarom zou die dan nog een paar honderd euro per kwartaal moeten krijgen? Dat geld kan veel beter naar gezinnen die in armoede leven. Zij kunnen het verschil echt voelen.”
De kloof wordt alleen maar groter
Fatima maakt zich zorgen over de groeiende kloof tussen arm en rijk in Nederland. “De prijzen stijgen overal: boodschappen, huur, energie. Voor rijke gezinnen maakt dat niet uit, maar voor mensen met een laag inkomen is het een ramp. En ondertussen blijft de overheid subsidies geven aan gezinnen die het niet nodig hebben. Dat is gewoonweg verkeerd.”
Ze vindt het ook een signaal van scheef beleid. “Hoe kun je zeggen dat je armoede wilt bestrijden, terwijl je tegelijkertijd cadeautjes geeft aan mensen die alles al hebben? Dat is geen beleid, dat is blindheid. We moeten onze prioriteiten veranderen.”
Wie durft dit aan te pakken?
Volgens Fatima ligt het probleem deels bij de politiek. “Ze durven het niet aan te kaarten, omdat het impopulair is. Niemand wil de rijken boos maken. Maar hoe lang kunnen we dit nog volhouden? De kinderbijslag is een systeem uit een tijd waarin iedereen gelijk leek, maar die tijd is allang voorbij.”
Fatima weet dat haar standpunt niet bij iedereen goed zal vallen. “Mensen worden boos als je over hun geld begint, vooral als het om hun kinderen gaat. Maar het gaat niet alleen om jouw gezin. Het gaat om wat eerlijk is voor de samenleving als geheel. Als rijke gezinnen iets minder krijgen, is dat geen ramp. Voor arme gezinnen kan het een wereld van verschil maken.”
We kunnen beter
Fatima wil dat Nederland opnieuw kijkt naar wat solidariteit echt betekent. “Het is geen kwestie van iemand iets afnemen, het gaat erom dat we zorgen dat iedereen een eerlijke kans krijgt. Dat is wat ik mijn kinderen probeer te leren: samen delen, vooral met mensen die het moeilijk hebben. Waarom kan de overheid dat principe niet volgen?”
Haar boodschap is duidelijk: kinderbijslag moet veranderen. “We hebben het over miljarden die verkeerd worden besteed. Laten we dat geld inzetten waar het echt nodig is: betere zorg, beter onderwijs, meer kansen voor gezinnen die het moeilijk hebben. Dat is hoe je een land bouwt waar iedereen trots op kan zijn.”
Fatima sluit af met een hoopvolle boodschap: “Ik geloof dat we het beter kunnen doen. Maar het begint met eerlijkheid. En met de moed om moeilijke keuzes te maken.”
De vraag blijft: is Nederland klaar voor een eerlijke kinderbijslag?
