Marit en Paul hadden nooit gedacht dat hun leven zo drastisch zou veranderen. Beiden veertig jaar oud, werkten ze met plezier in een gezellig restaurant in het noorden van het land, waar ze naast hun baan ook woonden dankzij een regeling met hun werkgever. Deze setup, vaak gezien in de horeca, maakte het mogelijk voor hen om dicht bij hun werk te zijn en tegelijkertijd een gemeenschap met collega’s op te bouwen. Echter, toen de eigenaar van het restaurant besloot het etablissement te verkopen, veranderde hun stabiele leven binnen enkele weken in een nachtmerrie. Zonder werk en zonder thuis stonden Marit en Paul plotseling op straat, geconfronteerd met de harde realiteit van onverwachte dakloosheid.
Een strijd om overleving in de Randstad
Hun terugkeer naar de Randstad, waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen, markeerde het begin van een moeilijke periode. Met de hoop op een nieuwe start probeerden ze bij familie en vrienden onderdak te vinden, maar naarmate de tijd verstreek, groeide het besef dat ze niet langer op deze tijdelijke oplossingen konden rekenen. De feestdagen stonden voor de deur, en het koppel werd subtiel aangemoedigd om andere verblijfplaatsen te zoeken. Dit leidde tot dagen doorgebracht in parken en af en toe een warme maaltijd bij familie of in openbare gebouwen. Een vast adres was essentieel om werk te vinden of een uitkering aan te vragen, maar zonder woning leek dit een onmogelijke opgave.
Lees dit artikel verder op de volgende pagina.
